برسی موفقیت کاشت ایمپلنت:

ایمپلنت دندان یک جزء جراحی است. که با استخوان فک یا جمجمه ارتباط برقرار می‌کند. گاهی نیز پشتیبانی از پروتز دندان مانند تاج، بریج‌ها بکار می‌رود.  ۹۰ تا ۹۵ درصد به عنوان میزان موفقیت ایمپلنت طی ۱۰ سال گزارش شده است. در زمان‌های قدیم، پروتزهای جزئی متحرک یا ثابت روش‌های درمانی برای دندان‌های از دست رفته بودند. در ادامه عوامل موثر بر ایمپلنت را برسی می‌کنیم.

موفقیت کاشت ایمپلنت:

از جمله عوارض مختلف، خونریزی از محل ایمپلنت، عفونت و درد از عوارض اولیه ایمپلنت هستند. یکپارچگی استخوانی در زمان بهبودی اولیه، عفونت ایمپلنت و شکستگی از دلایل شکست ایمپلنت هستند. اما ایمپلنت فرانسوی بایوتک ۹۹ درصد شکست ندارد. موارد منع مصرف کمی برای کاشت ایمپلنت وجود دارد. مواردمنع‌کاشت ایمپلنت: شامل بیماران مبتلا به صرع، کودکان ، بیماران مبتلایان اندوکاردیت، افراد سیگاری و بیماران دیابتی است. مواردی هست که مانع موفقیت ایمپلنت می‌شود.

موارد منع مطلق عبارتند از: سابقه انفارکتوس میوکارد، حوادث عروق مغزی، بیماران با سابقه خونریزی. سابقه پیوند قلب، سرکوب سیستم ایمنی، درمان فعال بدخیمی، مصرف کنندگان مواد مخدر و بیماری‌های روانی. عوامل مرتبط زیادی بر شکست ایمپلنت تاثیر می‌گذارد. اول، گروه فاکتورها مربوط به میزبان، دوم، مربوط به عوامل مربوط به محل کاشت ایمپلنت. سوم، مربوط به عوامل مربوط به جراحی. و چهارم عوامل مرتبط با فیکسچر ایمپلنت و پنجم. مربوط به فاکتورهای مرتبط با پروتز ایمپلنت هستند. سن و جنسیت بیمار، عادات سیگار کشیدن، بیماری سیستمیک و بهداشت دهان و دندان از عوامل مرتبط با میزبان هستند.

عوامل موثر دیگر در موفقیت ایمپلنت :

موقعیت در قوس، کیفیت و کمیت استخوان عوامل مرتبط با محل کاشت ایمپلنت هستند. زبری سطح، طول و قطر ایمپلنت دندانی، ساختار درشت و ریزساختار فیکسچر ایمپلنت از عوامل مرتبط با فیکسچر ایمپلنت هستند. نوع پروتز، روش نگهداری و طرح اکلوزال از عوامل مرتبط با پروتز ایمپلنت هستند. عواملی مانند طراحی و سطح ایمپلنت، وضعیت محل کاشت ایمپلنت، تکنیک جراحی و بارگذاری اکلوزالی بر استئواینتگریشن تأثیر می‌گذارند.

نتیجه:

پیشرفت‌های اخیر در زمینه دندانپزشکی انقلابی در استفاده از ایمپلنت‌های دندانی ایجاد کرده است. بنابراین، دندان‌های از دست رفته را می‌توان به خوبی مدیریت کرد. مروزه تقاضا برای ایمپلنت دندان افزایش یافته است. با این حال، شکست در ایمپلنت نیز رایج است. نرخ شکست عبارت است از شکست زودرس و شکست دیررس. که در زیر به طور کامل توضیح داده شده است.

شکست زودهنگام شکستی است که در طی چند هفته تا چند ماه استئواینتگراسیون شکست خورده است. نکروز استخوان، عفونت باکتریایی، ترومای جراحی، ثبات اولیه ناکافی و بارگذاری اولیه اکلوزال می تواند منجر به شکست زودرس شود. شکست دیرهنگام شکستی است که پس از بارگذاری عملکردی چندین دوره زمانی رخ می دهد. این به دلیل عفونت و بارگذاری بیش از حد رخ می‌دهد.